Κάθε βράδυ εφευρίσκει και μία νέα γωνιά της κουζίνας ή του σπιτιού που πρέπει να τακτοποιήσει. Εκείνος μετά το δείπνο ξαπλώνει, τη ρωτάει αν αργεί και τις περισσότερες φορές τον παίρνει ο ύπνος περιμένοντας. Νυχοπατώντας πλησιάζει, τον βλέπει που κοιμάται, σβήνει το φως και τον παίρνει αγκαλιά. Ναι, τον αγαπάει. Είναι μαζί τρεις δεκαετίες και το δικό του σώμα δεν έπαψε ποτέ να την επιθυμεί. Εκείνη όμως με τα χρόνια, όλο και αραιώνει, όλο και αποφεύγει και βρίσκει δεκάδες δικαιολογίες, έχει και χιλιάδες σκέψεις στο μυαλό της.
Είναι που ξαναγυρνά η μνήμη της στις νεανικές αγκαλιές και τα χάδια μόνο κι όχι σε μία ευθεία πράξη, όπως εκείνος εννοεί το σεξ. Της λείπει μια αγκαλιά κι ένα χάδι που δεν θα οδηγήσει απαραίτητα κάπου. Οι φίλες της την αποκαλούν τυχερή μιας και οι δικοί τους άντρες έχουν προ πολλού παραιτηθεί από τις ασκήσεις επί κρεββάτου. Κι όσο πιο όμορφη τη βλέπει , τόσο περισσότερο τη διεκδικεί. Και φοβάται και ανησυχεί όταν του αρνείται, ζηλεύει κιόλας. Μα εκείνη σκέφτεται πως της είναι αδύνατον να κοιτάξει τριγύρω αφού εραστής χωρίς σεξ δεν νοείται και οι πλατωνικοί έρωτες είναι για τους εφήβους. Κι εκείνη είναι τόσο χορτασμένη από το σεξ με τον όμορφο άντρα της.
Κοντεύουν τα εξήντα, τα παιδιά τους έχουν φύγει από το σπίτι, η ζωή τους είναι καλή. Γνωρίζουν ότι θα ειναι πάντα μαζί. Ομως όσα περισσότερα χόμπι ανακαλύπτει εκείνη, τόσο περισσότερο διεκδικητικός γίνεται εκείνος. Συνεχίζουν έτσι εδώ και πολλά χρόνια.
Απόψε , αποφάσισε να κάνει απόψυξη. Εκείνος πήγε να ξαπλώσει. Για αύριο κάτι θα βρει πάλι...Μπορεί και να σιδερώσει...
Δώρα Μακρή
Μαδρίτη
..."σκοτώνει"...
ΑπάντησηΔιαγραφή