Μεγαλώνω

Σα μεγαλώνω, τόσο πιο λιτές οι ανάγκες
Ξεφορτώνομαι στολίδια
Και φτιασιδώματα
Ενδύομαι ρούχα της βολής
και ποδήματα της στράτας

Σα μεγαλώνω, βαραίνει ο κόσμος τριγύρω
μα η ψυχή αλαφρώνει
Κι ο ίσκιος της, μου ψιθυρίζει
πως το απλό είν´ το δύσκολο
στης ματαιοδοξίας τα σοκάκια

Σα μεγαλώνω, οι θάνατοι έρχονται απρόσκλητοι
για να ´ποδείξουν το ελαφρύ μου πέρασμα
απ τα ταξίμια της ζωής
Βαστάει όσο μια στροφή
κάποιου ξεχασμένου ταγκό

Σα μεγαλώνω, αλαφραίνω
Μα, βαραίνει η θλίψη...

Δώρα Μακρή

Μαδρίτη