Πέμπτη 22 Δεκεμβρίου 2016

Το πνεύμα των Χριστουγέννων

Αυτά τα malls, ποτέ μου δεν τα ζήλεψα. Στην Αυτονομία της Μαδρίτης έχουμε καμιά τριανταριά, όρεξη νάχει κανείς να κάνει βόλτες. Αν χρειαστεί να πάω θα πρέπει να είναι ζήτημα ζωής ή θανάτου. Στα πέντε λεπτά με πνίγει ο ανακυκλωμένος αέρας τους, το υπόκωφο βουητό των ανθρώπων που ετοιμάζονται να ορμήσουν στις εκατοντάδες βιτρίνες, οι πωλήτριες που είναι όλες καρμπόν, μαλλί, μάτι, χαμόγελο. Ευτυχώς οι φίλες μου ξέρουν ότι ποτέ δεν θα συναντηθούμε σε τέτοιους χώρους. Για το καλό τους.

Τετάρτη 21 Δεκεμβρίου 2016

Ψηφιακή γενιά

Χάσμα; Ποιό χάσμα; Χάσμα είχαμε με τη μάνα μας και ορκιζόμασταν μερόνυχτα ότι ποτέ μα ποτέ δεν θα γινόμασταν όπως εκείνη. Μεγαλώνοντας όμως ανακαλύπτουμε μια χασματάρα τεράστια. Οχι με τη μάνα μας πια, διότι κάθε μέρα της μοιάζουμε όλο και περισσότερο- αδιανόητη συνθήκη αυτή κάποτε- αλλά με τα παιδιά μας.

Και ναι. Μπορεί στο θέμα των σχέσεων να υπήρξαμε μεγαλώνοντάς τα λίγο πιο απελευθερωμένοι απ ´οτι υπήρξαν οι γονείς μας, τα βοηθήσαμε με τις έννοιες της ελευθερίας, της επιλογής, του ανθρωπισμού κλπ κλπ. Γνωρίσαμε τα αγόρια ή τις κοπέλες τους, τα καλέσαμε και σπίτι - όχι με "σκοπό το γάμο" φυσικά. Κάναμε κι άλλα πολλά απελευθερωμένα, όπως ισχυριζόμασταν, με μόνο στόχο καθόλου να μη μοιάσουμε στους γονείς μας που σχετικώς μας περιόριζαν. Άλλες εποχές, τότε...

Δευτέρα 19 Δεκεμβρίου 2016

Καλά κάνουμε!

Καλά κάνουμε!
Που στολίζουμε δέντρα με πλαστικές μπάλες.
Που βάζουμε φωτάκια να αναβοσβήνουν.
Που προετοιμάζουμε το σπίτι μας για να μοιάζει γιορτινό.
Που αγαπάμε τα Χριστούγεννα για δικούς μας λόγους.
Που μισούμε τα Χριστούγεννα πάλι για δικούς μας λόγους.
Που βλέπουμε πολύ κόσμο και ειδικά την οικογένεια.
Που δεν βλέπουμε κανέναν γιατί δεν έχουμε οικογένεια ή θέλουμε μόνο να μείνουμε μόνοι μέχρι να περάσουν αυτές οι μέρες.
Που τα Χριστούγεννα μας γεμίζουν χαρά.
Που τα Χριστούγεννα μας προκαλούν μία τεράστια θλίψη.

Σάββατο 17 Δεκεμβρίου 2016

Δώρο Χριστουγέννων

Στην Ισπανία, τις μέρες αυτές, καταβάλλεται το δώρο Χριστουγέννων σε όλους. Οι ισπανοί αμείβονται με 14 μισθούς. Δεν καταργήθηκε ποτέ με την κρίση ούτε για τον δημόσιο, ούτε για τον ιδιωτικό τομέα παρά μόνο μία χρονιά που καθυστέρησε κάποιους μήνες. Οι συντάξεις δεν υπέστησαν καμία μείωση από την αρχή της κρίσης. Υπολογίζονται κάθε χρονιά με βάση τον IPC ( Índice de Precios de Consumo)- Δείκτης Τιμών Κατανάλωσης. Στις περιπτώσεις που αυτός αυξάνεται αυξάνονται και οι συντάξεις. Η αν μένει στάσιμος μένουν στάσιμες και οι συντάξεις.

Παρασκευή 16 Δεκεμβρίου 2016

Κάλτσα και σώβρακο

Αγαπημένοι μας άνδρες. Μπορεί για τη ζαρτιέρα μας να έχω γράψει πολλά ( μέχρι και στο βιβλίο μου!) καθότι είστε γνωστοί ματάκηδες δεν έχω ασχοληθεί όμως επισταμένως με ένα θέμα που μας καίει εμάς τις γυναίκες, άσχετα αν από αγάπη δεν το ομολογούμε, δημόσια: Τις κάλτσες σας σε συνδυασμό με το σώβρακο. Επειδή όμως δεν γράφω για περιοδικό δεν ξέρω αν με αυτό το τεράστιο κοινωνικό θέμα έχει ασχοληθεί άλλη συνάδελφος. Θα σας δώσω εδώ μερικά τιπς για να βελτιώσετε τη σχέση σας μαζί μας. Αν αυτή είναι ήδη διαταραγμένη να ξέρετε οι κάλτσες σας φταίνε:

Πέμπτη 15 Δεκεμβρίου 2016

Ομονοήστε!

Ψηφοφορία στην ελληνική Βουλή σήμερα, και οι 300 υπερψηφίζουν την έκτακτη βοήθεια στους γερούληδες και μειωμένο ΦΠΑ στα νησιά, ο Σόιμπλε παθαίνει εγκεφαλικό όταν του φέρνουν την είδηση , οπότε η Αγκέλα τον αντικαθιστά αυτόματα με έναν άχρωμο άγευστο και άοσμο γερμανό, οι παππούδες μας βγαίνουν αλαλάζοντας στους δρόμους διότι υπάρχει εθνική ομοψυχία, συμπαρασύροντας και τους νεότερους, οι θεσμοί αρχίζουν να ενοχλούνται και πριν το διαλύσουν το μαγαζί οριστικά μας αφήνουν ήσυχους σιχτιρίζοντάς μας για την ξεροκεφαλιά μας,

Πέμπτη 8 Δεκεμβρίου 2016

Ο ζητιάνος

Οταν έστω και για μια στιγμή ένιωθε την απόρριψη, έχανε την ψυχραιμία της. Οπως εκείνο το βράδυ, που τον έβλεπε κρυμμένο πίσω από το βιβλίο του να έχει απορροφηθεί. Σαν να αγνοούσε το βλέμμα της, που ζητούσε εναγωνίως εξηγήσεις.

Ηταν αργά, μα σκέφτηκε " ας πάω μια βόλτα στο τετράγωνο μπας και ξεθολώσει το μυαλό μου". Σηκώθηκε από τον καναπέ- χωρίς εκείνος να σηκώσει τη ματιά του- και επέστρεψε από το δωμάτιο, φορώντας το πανωφόρι της. Μόνο τότε είδε τo έκπληκτo βλέμμα του καθώς δεν είχε ιδέα για το φουρτουνιασμένο της μυαλό. " Πάω μια βόλτα, δεν θα αργήσω" του έκανε. " Πάρε κλειδιά" της είπε μόνο παρακολουθώντας την να απομακρύνεται στο διάδρομο.